• Scenario: Ranko Božić, Srđan Dragojević; po knjizi Vladimira Stankovića
  • Uloge: Miloš Biković, Petar Strugar, Nina Janković, Vojin Ćetković, Danina Jeftić
  • Žanr: Sportsko-istorijski
  • Trajanje: 140 minuta
  • Godina: 2010.
  • Recenzirao: Davor Pavlović

Svi koji vole film i fudbal su pogledali „Put do pobjede“ Johna Hustona u kojem pored profesionalnih glumaca, glume i neki fudbaleri, među kojima i Pele. I u Srbiji je napokon snimljen igrani film o „najvažnijoj sporednoj stvari na svijetu“ koji nas vraća na sami početak ovog sporta i prvo svjetsko prvenstvo u fudbalu 1930. godine.

montevideo-bog-te-video_posterRežiserski prvenac glumca Dragana Bjelogrlića, podjeljen u dva dijela, Montevideo, Bog te video je rekonstruisana istinita priča o tandemu Tirke (Aleksandar Tirnanić) – Moća (Blagoje Marjanović), koji će se pamtiti dok je ovog sporta. Ali, to nije priča samo o fudbalu, već i o političkoj atmosferi u to vrijeme, kao i o ljubavnim jadima i prijateljstvima glavnih junaka. Ovo nije film koji ima pretjeranu umjetničku vrijednost, ali u moru crnih tema na velikom platnu, 140 minuta koliko traje film i povratka u stari Beograd i fudbalske zaluđenike, proći će bezbolno i opuštajuće, nudeći romantičnu i zabavnu priču.

Dvije najjače karike ovog filma su scenario, koji je napisao Srđan Dragojević, sa mnoštvom zanimljivih dijaloga i momenata koji podsjećaju na „zlatno doba srpske komedije“ i spoj mladih, talentovanih glumaca (Pavle Strugar, Miloš Biković, Viktor Savić), filmskih ljepotica (Nina Janković, Danina Jeftić) i onih malo starijih i iskusnijih u sporednim ulogama (Mima Karadžić, Branimir Brstina, Nikola Đuričko). Iako na trenutak podsjeća na najisplativije filmove Zdravka Šotre, ovaj film je mnogo kvalitetniji od njih, upravo zbog navedenih „karika“. Atmosfera prestonice Srbije između dva svjetska rata se lagano provlači, prateći radnju i njen ujednačen tempo, dok je najslabija tačka ovog filma režija. Bjelogrlić u pojedinim trenucima gubi nit samog narativnog toka i fokusira se previše na same glumce, dok iz ruku „ispušta“ možda još poneki montažni rez.

Nezamislivo je da se moralo toliko dugo čekati da se snimi jedan film o fudbalu u Srbiji, zemlji „u kojoj je svaki građanin trener“ i koja je iznjedrila toliko asova. S druge strane, ovo je pravo osvježenje nakon „novog srpskog filma“ i podsjećanja na sumornu realnost u kojoj živimo.

Komentari