Šišanje

• Scenario: Stevan Filipović, Staša Koprivica, Dimitrije Vojnov, Nataša Vranješ
• Uloge: Nikola Rakočević, Viktor Savić, Bojana Novaković, Dragan Mićanović, Nikola Kojo, Nataša Šolak, Predrag Ejdus
• Žanr: Drama
• Trajanje: 98 minuta
• Godina: 2010.
• Recenzirao: Davor Pavlović

Nakon nekoliko svjetskih hitova o skinsima, poput Romper Stompera ili Američke istorije X, i hita u Hrvatskoj, Metastaze, koji takođe govori o navijačima i desničarima, pojavio se i u Srbiji film koji govori o toj tematici. Šišanje, drugi film Stevana Filipovića je imao premijeru baš u vrijeme kada su se u Srbiji dešavale grozne stvari, poput napada na gay paradu i nasilje navijača u Đenovi, tako da je privukao još više pažnje (to pokazuje više od 40 hiljada gledalaca).

Najjača karika je glavni glumac Nikola Rakočević, koji izvrsno prolazi transformaciju od matematičara do vođe grupa skinsa i razbijača. Svi ostali glumci, od Viktora Savića, skinsa, do Nikole Koje, policijskog inspektora i Predraga Ejdusa, uglednog profesora, ostali su u drugom planu. Međutim, svi njihovi likovi su postavljeni na pravo mjesto i u pravo vrijeme i u scenariju koji je napisao režiser zajedno sa Dimitrijom Vojinovim, prodiru u samu srž aktuelnog problema. Ta srž je korupcija policije, umješanost političkog vrha u funkcionisanje desničarskih grupa, kao i njihovo finansiranje, nasilje na utakmicama… Tu strukturu posebno oslikava lik kojeg igra Ejdus, a u kojem se mogu prepoznati mnogi desničarski političari, dok je posebno upečatljiva scena na svečanom balu koji organizuje isti. U sprezi navijača, fudbala i mafije, gledaoci će u jednoj sceni prepoznati i „srpsku majku“. U pokušaju da (po)kaže što više, Filipović je koristio sve moguće uticaje i pojave za koje je poznavao, a koje su pratile razvoj skinheada. S druge strane, upao je u vlastitu zamku, posebno u prvom dijelu filma, koji djeluje previše zbrkano, jer je koristio tehnike dokumentarca, puno flešbekova koji stvaraju opterećenje, kao i nepotrebne likove. Takođe su u prvom dijelu filma svi likovi striktno podjeljeni na dobre i loše, što je površna slika stanja stvari. Tek nakon scene ubistva, stvari dolaze na svoje mjesto i počinju da dobijaju pravu strukturu.

Ovo je film koji o aktuelnoj društvenoj temi govori na direktan način, i koji će jednima potvrditi negativni stereotip o ćelavim momcima sa fajerkama, a drugima potvrditi sliku o radnjama iza kulisa u jednoj državi.